برنامهریزی کاربری اراضی «علم تقسیم زمین و مکان برای کاربردها و مصارف مختلف زندگی» هست. برنامهریزی کاربری زمین «مدیریت خردمندانه فضا به منظور بهینه سازی الگوی توزیع فعالیتهای انسان» است. رشد سریع جمعیت در دهه های اخیر و نیاز روزافزون انسان به مواد غذایی و تقاضا برای مواد خام در صنعت از مهمترین چالشهای بشر امروز هست و این امر علت اصلی گرایش به تغییر كاربری اراضی، كشاورزی با نهادههای فراوان، جنگل تراشی و استفاده از اراضی حاشیهای شده است. از آنجایی كه این فعالیتها به طور عمده بدون داشتن شناخت كافی از محیط خاك و در طول سالیان متمادی انجام گرفته است، باعث بروز اختلال و كاهش توانایی خاك در بازده مورد انتظار شده است. از اینرو مسئله تخریب خاك یكی از مهمترین و بحثانگیزترین مسائل دنیای امروز شناخته شده است بهطوریکه اكثر متخصصین بر این باورند كه تخریب خاك عامل اصلی كاهش تولیدات كشاورزی در واحد سطح و نیز تغییرات شدید بوم شناختی نظیر گرم شدن كره زمین، آلودگیهای زیستمحیطی و كاهش تنوع بومی زیستی هست (احمدی ایلخچی و همكاران، 1381).
تغییر کاربری زمین میتواند تبدیل از یک نوع کاربری به نوع دیگر یعنی تغییرات در ترکیب و الگوی کاربریهای زمین در یک منطقه و یا اصلاح یک نوع خاص کاربری زمین باشد (مایر[1] و همکاران،1996). تحلیل تغییر کاربری زمین شامل دو پرسش اصلی مرتبط باهم است«چه علل و محرکهایی باعث تغییر کاربری زمین میشود» و اثرات تغییر کاربری زمین (زیستمحیطی و اجتماعی- اقتصادی) چیست؟ (رفیعیان و محمودی، 1389).
2-1- تعریف مسأله
استان یزد دارای اقلیمهای متنوعی میباشد که اقلیم فرا خشک و بیابانی بخش اعظمی از این استان را در بر گرفته است. کمی نزولات جوی و زیاد بودن تبخیر سالیانه در برخی از مناطق این استان، پیدایش خاکهای شور را در پی داشته است. (فلاحزاده و حاجعباسی، 1390)/ اثر مدیریتهای متفاوت و تغییر كاربری اراضی بر نحوه عملكرد خاك در اكوسیستم از طریق شناسایی و بررسی تغییرات شاخصهای كیفی خاك امكانپذیر میباشد. شناسایی و كاربرد شاخصهای مناسب كه منعکسکننده اثر مدیریت بر ویژگیهای كیفی خاك در كوتاه مدت باشند، راه حل مفیدی برای شناخت مدیریتهای پایدار در هر منطقه به منظور جلوگیری از تخریب خاك، ایجاد و تثبیت تولید پایدار و حفظ محیطزیست میباشد (محمدی و نائل، 1384).
3-1- ضرورت انجام تحقیق
تغییر كاربری یقیناً مهمترین عاملی است كه حفاظت از اكوسیستمهای طبیعی را تحت تأثیر قرار میدهد (ویتوسک[1]، 1997). الگوی كلی تغیر كاربری به طور وسیع می تواند در دو گروه اصلی جای گیرد: گروه اول شامل افزایش اراضی كشاورزی در پی تخریب اكوسیستمهای طبیعی و به ویژه جنگل به دلیل رشد جمعیت و افزایش نیاز جهانی به غذا؛ و گروه دوم، بهبود و بازیافتن اكوسیستمهایی كه تحت تأثیر اراضی كشاورزی حاشیهای خطرناك قرار دارند (ایزکوریدو [2]و ریکاردو[3]، 2009). خاکهای اراضی حاشیه کویر به علت دارا بودن مواد آلی بسیار کم و ساختمان نامناسب، مورد توجه نبودهاند، ولی تغییر در مدیریت و كاربری آن ها و اعمال خاك ورزی، عموماً تأثیر عمدهای بر میزان ماده آلی و دیگر ویژگیهای فیزیكی و شیمیایی خاك میگذارد. لذا تغییر كاربری زمینهای حاشیه کویر به اراضی كشاورزی و پسته زار موجب افزایش درصد ماده آلی خاك میشود. ماده آلی تأثیر عمدهای در افزایش تولید محصول دارد و بر خصوصیات فیزیكی، شیمیایی خاك نیز تأثیر مستقیمی بر جای مینهد. ماده آلی خاك مانع از فروپاشی خاک دانه (عمادی[4] و همکاران، 2009)، کاهش فرسایش پذیری خاک (کای[5]، 2000 و سلیک[6]، 2005)، افزایش ظرفیت نگهداری آب (رومپل[7]، 2009)، افزایش نفوذپذیری خاك (مولین[8] و همکاران، 2007)، بهبود ساختمان خاك و ممانعت از تشكیل سله (کاسترو فیلهو[9] و همکاران، 2002) و بسیاری عوامل دیگر خواهد شد كه نتیجه نهایی آن ها در خاك، كاهش فرسایش (یوسفی فرد[10] و همکاران، 2004 و بهوپیندرپال[11]، 2007) است. از این رو تخریب خصوصیات فیزیكی خاك به دنبال كاهش ماده آلی روی میدهد.
لذا با توجه به موارد مذکور و با توجه به این که زمینهای شور بخش عظیمی از قسمت های مرکزی ایران را در بر گرفتهاند و تاکنون پژوهشی در مورد اثر احیاء و تغییر
خرید اینترنتی فایل کامل :
كاربری اراضی شور بر فرسایش پذیری و منحنی رطوبتی خاك در این مناطق انجام نشده است این تحقیق جهت بررسی اثر تبدیل اراضی منطقه چاه افضل واقع در حاشیه کویر سیاه کوه به اراضی زراعی و پسته زار بر فرسایش پذیری بادی و منحنی رطوبت خاک انجام شد.
[1] – Vitousek
[2] – Izquierdo
[3] – Ricardo
[4] – Emadi
[5] – Kay
[6] – Celik
[7] - Rumpel
[8] – Molina
[9] – Castro Filho
[10] – Yousefifard
[11] – Bhupinderpal
[1] – Soil Mean Weight Diameter
[2] – Kemper
[3] – Rosenau
[4] – Le Bissonnis
[5] – Lovey
[6] -Pressure plate method
[7] -Filter paper method
[1] – Meyer