23 2-3- مشخصات منطقه مورد مطالعه23 1-2-3- مشخصات آب و هوایی استان فارس24 1-1-2-3- بارندگی24 2-1-2-3- درجه حرارت24 3-1-2-3- باد24 2-2-3- خاك25 3-2-3- وضعیت پوشش گیاهی25 3-3- روش كار31 1-3-3- مشخصات تحقیق31 2-3-3- زمان نمونه گیری31 3-3-3- جامعه آماری و تعداد نمونه32 4-3-3- روش های اندازه گیری تولید مرتع32 1-4-3-3- روش قطع و توزین32 1-1-4-3-3- اندازه گیری تولید به روش قطع و توزین32 2-1-4-3-3- محاسبه زمان صرف شده صحرایی در روش قطع و توزین32 2-4-3-3- روش نمونه گیری مضاعف32 1-2-4-3-3- اندازه گیری تولید به روش نمونه گیری مضاعف32 2-2-4-3-3- زمان صرف شده صحرایی در روش نمونه گیری مضاعف33 3-4-3-3- روش آدلاید34 1-3-4-3- امدازه گیری تولید به روش آدلاید34 2-3-4-3-3- محاسبه زمان صرف شده صحرایی در روش آدلاید34 4-4-3-3- روش تخمین34 1-4-3-3- اندازه گیری تولید به روش تخمین34 2-4-4-3-3- محاسبه زمان صرف شده صحرایی در روش تخمین34 5-3-3- روش تجزیه و تحلیل اطلاعات35 6-3-3- آزمون‌های انجام گرفته35 فصل چهارم: نتایج 1-4- مطالعات توصیفی38 1-1-4- فرمول های بدست آمده با بهره گرفتن از روش نمونه گیری مضاعف38 2-1-4- میزان تولید برآورد شدهسه گونه مورد نظر به چهار روش39 2-4- خصوصیات استنباطی40 1-2-4- خصوصیات آماری40 2-2-4- تخمین فاصله ای میانگین جامعه آماری40 3-2-4- آزمون فرض آماری تفاضل میانگین جامعه آماری()42 1-3-2-4- نتایج آزمون t-test گونه گون42 2-3-2-4- نتایج آزمون t-test گونه ابنوس46 3-3-2-4- نتایج آزمون t-test گونه پیچك49 فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری 1-5- نتایج حاصل از مقایسه میانگین چهار روش اندازه گیری تولید مراتع55 2-5- اندازه گیری تولید گونه گون55 1-2-5- نتایج حاصل از مقایسه چهار روش اندازه گیری تولید در گونه گون55 2-2-5- نتایج حاصل از مقایسه زمانی روش های اندازه گیری تولید در گونه گون56 3-5- اندازه گیری تولید گونه ابنوس56 1-3-5- نتایج حاصل از مقایسه چهار روش اندازه گیری تولید در گونه ابنوس56 2-3-5- نتایج حاصل از مقایسه زمانی روش های اندازه گیری تولید در گونه ابنوس57 4-5- اندازه گیری تولید گونه پیچك58 1-4-5- نتایج حاصل از مقایسه چهار روش اندازه گیری تولید در گونه پیچك58 2-4-5- نتایج حاصل از مقایسه زمانی روش های اندازه گیری تولید در گونه پیچك58 5-5- نتیجه گیری59 6-5- پیشنهادات60 منابع منابع فارسی62 منابع انگلیسی64
چكیده
كلمات كلیدی: تولید علوفه، روش قطع- توزین، روش نمونه گیری مضاعف، روش آدلاید، روش تخمین
1-1- پیش گفتار
بشر از گذشته های دور برای نجات و رهایی خود از چالش كمبود غذا در برابر ازدیاد جمعیت و جهت چاره جویی، به منابع طبیعی روی آورد كه این چاره جویی با استفاده ناصحیح وبیش از حد از منابع طبیعی همراه گردید. بخش عمده ای از منابع طبیعی بخصوص در كشور ما را مراتع تشكیل داده اند به همین لحاظ و نظر به اهمیت مراتع مملكت در تامین غذای دام، نگهداری خاك و تامین آب، ضرورت دارد بیش از آن چه تا بحال بدان توجه شده است مورد دقت و مراقبت قرار گیرد. مراتع و چراگاه های كشور كه امروزه مورد استفاده قرار می گیرد در اثر چرای بی رویه، چرای خارج از فصل بویژه پیش چرا، عدم رعایت ظرفیت چرا، عدم تناسب دام با میزان و نوع علوفه ی تولیدی و عدم وجود تناوب و غیره موجب گردیده كه فرصت رشد و نمو از گیاهان مراتع سلب گردیده و اجازه ندهد كه گیاهان بطور طبیعی یا به خودی خود تكثیر نموده و تجدیدحیات نمایند. عدم تكثیر و تجدید حیات طبیعی، به تدریج از جمعیت گونه های خوشخوراك جوامع گیاهی یک منطقه كاسته و زمینه توسعه و رشد و نمو بیشتر نباتات غیر خوشخوراك را فراهم می آورد. حاصل این بی نظمی مراتعی خواهد بود كه اكثریت یا تمامی نباتات آن غیر خوشخوراك و یا حتی مهاجم و سمی می باشد و نهایتا جز خسارت و تلفات، برای دامدار و مرتعدار نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت.
مراتع كشور با سطحی بالغ بر 86 میلیون هكتار، 1/52 درصد از سطح كشور را به خود اختصاص داده است (دفتر امور مراتع كشور، 1389). در گذشته به لحاظ جمعیت كمتر دام و همینطور وجود نسبت مناسب تر بین سطح مراتع و جمعیت وابسته به آن از یک طرف و از طرفی به لحاظ مالکیت فردی یا گروهی حاکم بر آن ها، كه زمینه ساز سعی و تلاش در جهت حفظ مراتع می شده است مراتع ایران با مشكلات كمتری روبرو بوده است. در گذشته های دور تخریب در مراتع، محدود به قطع درختان – درختچه ها و ریشه
خرید اینترنتی فایل کامل :
كن كردن بوته ها بوده است. در حالی كه روند و نحوه تخریب مراتع در عرض یکی دو قرن اخیر دستخوش تغییر اساسی شده و سرعت به مراتب بیشتری به خود گرفته است. به علاوه بخشی از تشدید تخریب مراتع از زمانی آغاز می گردد که دولت درصدد تصاحب مراتع برمی آید در همین راستا نگاهی گذرا به روند و نوع مالكیت مراتع و هم چنین تاریخچه مرتع و مرتع داری در ایران می پردازیم.
1-2- انواع مالكیت مراتع در گذشته:
1) مالکیت عمومی 2) مالکیت خالصه 3) مالکیت اوقافی 4) مراتع ایلات 5) مالکیت خصوصی
سه دسته اول مربوط به دولت بوده و به علت نحوه استفاده اعمال شده بر این مراتع که از طریق دریافت مال الاجاره و یا حق علف چری مرتع بوده است، همیشه بدون در نظر گرفتن ظرفیت مرتع، دام بیشتری جهت تصاحب مال الاجاره بیشتر وارد مرتع می شده است.
نتیجه این که در تمامی سطح مملکت، مراتع دولتی جزو تخریب یافته ترین و فقیرترین مراتع منطقه بودند. بر عکس دو دسته آخری توجه به اینکه همیشه مالک یا مالکین آن ها علاقه مند به حفظ مرتع بوده اند، از وضعیت بهتری برخوردار بوده اند.
1-3- تاریخچه مرتع و مرتع‌داری در ایران (صد ساله اخیر)
بعد از انقلاب مشروطه در اواخر حكومت خاندان قاجاریه، مراتع به طور رسمی به مالكیت اشخاص در آمد و مدیریت اقتصادی بهره برداری بر آن حاكم شد. از سال 1339 براساس آیین نامه ی اجرایی قانون جنگل ها و مراتع، مالكان برای حفظ و احیای مراتع باید به دستورهای فنی كارشناسان در موارد زیر عمل می كردند:
1- تناسب تعداد دام و انواع دام با ظرفیت مرتع
2- تاریخ ورود و خروج دام از مرتع
3- فصل، مدت و محل چرای دام
پس از ملی شدن جنگل ها و مراتع كشور و تغییر مالكیت مراتع از بخش خصوصی به دولتی در سال 1342، قانون بهره برداری از مراتع به تصویب رسید. در این قانون به چرانیدن دام در منابع طبیعی بدون پرداخت حق علف چر، نحوه صدور پروانه چرا، برخورد قانونی با دام اضافی و … اشاره شده است. ضربه شدید دیگری که به مراتع از طرف دولت وارد شد همین ملی کردن جنگل ها و مراتع كشور در بهمن ماه 1341 بدون بررسی تمامی جوانب امر بود و نتیجه امر تبدیل بخش های زیادی از سطح مراتع كشور بویژه توسط روستائیان بود به این صورت که مراتع شخم و شیار یا دیسک خورده و از حالت اراضی بکر خارج می شدند و در این صورت این گونه اراضی دیگر جزو مراتع محسوب نمی گردیدند در حالی كه هدف افراد صرفا تصرف مراتع بود نه انجام امور کشاورزی.
1-4- برخی از دلایل عمده تخریب مراتع در ایران
1-4-1- چرای زود رس دام از مراتع
در ایران به خصوص در مناطق کوهستانی که زمستان های سختی دارند و دام نمی تواند در طول زمستان از آغل خارج شده و در مراتع چرا نماید به علت کمبود علوفه ذخیره زمستانه، بلافاصله پس از ذوب شدن برف ها و شاید قبل از شروع رشد در گیاهان دام ها به مراتع گسیل می شوند و در اثر چرای زود رس، گیاهان شدیدا صدمه دیده و در اثر تکرار در طی سال های متمادی از بین می روند.
1-4- 2- چرای بیش از اندازه
در ایران اصولا دامدار همانند دام پرور فکر نمی کند و تصور آن بر این است که غذای دام باید از سطح مراتع به دست بیاید، لذا به فکر تولید علوفه نبوده و نتیجتا افزایش دائمی و بدون توقف دام ها از یک طرف و عدم تولید علوفه توسط دامداران از طرف دیگر، باعث تشدید چرا شده و در نتیجه گیاهان فرصت تولید و ذخیره مواد غذایی برای رشد سال بعد را پیدا نکرده و سال به سال در اثر چرای مفرط، گیاهان مرغوب کاهش می یابند و به جای آن ها گیاهان بی مصرف از لحاظ دام و چه بسا گیاهان سمی جایگزین می شوند.
