خداوند متعال اسلام را بهترین و كاملترین اصول بنیادین فكری واعتقادی برای جامعه بشری به قرار داده است.
چنانكه قرآن كریم از این حقیقت پرده بر می دارد و می فرماید : «الیوم یئس الذین كفروا من دینكم فلا تخشوهم و اخشون الیوم اكملت لكم دینكم و اتممت علیكم نعمتی و رضیت لكم الاسلام دینا….»[1]
این بشارت چند پرسش جدی و اساسی را فرا روی مخاطبان و پژوهندگان آموزه های قرآنی – اسلامی قرار می دهد :
- آیا خدای متعال برای استمرار خط رسالت محمدی صلی الله علیه و آله وسلم و تداوم حیات مادی و معنوی امت مسلمان، رهبر و امامی را برای جامعه اسلامی برگزیده و به مردم معرفی كرده است ؟
خرید اینترنتی فایل کامل :
- اگر در انتصاب و معرفی رهبر و هدایت گر جامعه بزرگ مسلمانان بعد از عصر رسالت تا پایان تاریخ ضرورت عقلی یا نقلی وجود دارد، آیا در آیات كریمه قرآن و اخبار و آثار روایی مسلمانان از او نام برده شده است ؟
- اگر نام وی در آیات و روایات آمده او كیست ؟
از گذشته تا به امروز اندیشمندان مسلمان – شیعه و اهل سنت – با كاوش و كوشش در سدد بررسی و پاسخ گویی به مجموعه پرسش های یاد شده بوده اند و بی هیچ زیاده گویی می توان ادعا كرد كه موضوع این پرسشها و پاسخ آنها از عمده ترین چالشهای فكری صاحب نظران بوده است. از این رو درهسته اصلی این پرسشها و پاسخها و گفتگوها موضوع جانشینی حضرت محمد مصطفی(ص) برای هدایت و رهبری امت نهفته است و كانون این مسأله مهم و بحث انگیز و سرنوشت ساز در حیات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جامعه بزرگ مسلمانان بر محور امامت و ولایت اهل بیت رسول خدا قرار گرفته است.
نوشتار حاضر تلاشی برای كشف، فهم و دریافت پاسخ به پرسشهای یاد شده است.
یكی از مهمترین ادله اثبات ولایت و امامت حدیث معروف غدیر خم است كه در آن امیر المؤمنین(ع) توسط وجود مبارك رسول اكرم(ص) به امامت و جانشینی بعد از خود منصوب شد، واقعه غدیر نقطه عطفی در تاریخ اسلام است و شاخص ترین و زنده ترین سند امامت بلا فصل امیر المؤمنین(ع) است، خطبه غدیر قانون نامه زیر بنائی و آبروی ابدی اسلام است كه چكیدۀ آن جملۀ «من كنت مولاه فهذا علی مولاه »است.
