باتوجه به این که در کشور ایران اقلیم خشک و نیمه خشک اغلب مناطق را تحت تأثیر قرار داده و به خصوص خشکسالیهای اخیر بر این مشکل افزوده است. هریک از گیاهان به طور اعم و گیاهان باغی به طور اخص دارای یک حداقل نیاز آبی برای رشد و تولید عملکرد مطلوب هستند .در صورتی که این حداقل نیاز، به دلایلی نتواند فراهم شود، گیاه مواجه با تنش خشکی می‌شود. درصورت بروز تنش خشکی در مراحل رشدی حساس به کمبود آب، نظیر جوانه زنی بذر و گلدهی، صدمات جبران ناپذیری به محصول وارد می شود. کاربرد و اختلاط برخی مواد افزودنی نظیر بقایای گیاهی، کود دامی، کود کمپوست و مواد پلیمری سوپرجاذب می توانند مقادیر متفاوتی آب را در خود ذخیره نموده تا در مواقع کم آبی مورد استفاده گیاه قرار گیرد.
امکان استفاده از ضایعات آلی کشاورزی و یا سوپرجاذبهای مصنوعی علاوه بر اثرات مثبت برخصوصیات فیزیکی خاکها می تواند گامی اساسی در جلوگیری از اثرات متحمل زیست محیطی ضایعات کشاورزی باشد. سالانه میلیونها تن ضایعات کشاورزی، دامی و شهری در سطح کشور تولید می شود که می تواند سهمی در تأمین ماده آلی خاک داشته باشد ولی متاسفانه قسمت اعظم آن یا سوازنده شده و یا در گوشهای رها گردیده و موجبات آلودگی محیط زیست را فراهم مینماید (سماوات، 1382). با توجه به کمبود آب و همچنین سیاست وزارت جهاد کشاورزی مبنی بر افزایش سطح زیر کشت باغات و استفاده بهینه از آبهای موجود و جمع روانابها،
خرید اینترنتی فایل کامل :
استفاده از شیوه های مناسب کاشت، ارقام مقاوم و استفاده از مواد جاذب رطوبت ضروری میباشد. لذا به نظر میرسد در جهت استفاده مناسب از آبهای در دسترس، نیاز به برنامه ریزی مناسب و همچنین استفاده از مواد مختلف در جهت افزایش راندمان میباشد. معضل كمبود آب همواره و در همه حال گریبانگیر فعالیتهای كشاورزی، صنعتی و … بوده است. با توجه به هزینه های آب مصرفی، برق، تجهیزات آبیاری و هزینه های كارگری در طول سال، افزایش قدرت نگهداری آب در خاك و حفظ ذخیره رطوبتی خاك و متعاقب آن كاهش تعداد دورهای آبیاری می تواند منجر به كاهش هزینه تولید گردد. اعمال مدیریت صحیح و به كارگیری تكنیكهای پیشرفته به منظور حفظ ذخیره رطوبتی خاك و افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاك از جمله اقدامات مؤثر برای افزایش راندمان آبیاری و در نتیجه بهبود بهره برداری از منابع محدود آب كشور میباشد. برای دستیابی به اهداف فوق الذكر (حفظ ذخیره رطوبتی و افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاك)، انجام اقداماتی نظیر استفاده از كود سبز و آلی، مالچ گیاهی و مصنوعی، ایجاد پوشش گیاهی و یا استفاده از مواد اصلاحكننده نظیر تورب، پرلیت، پیت، لیكا، پلیمرها و مواد طبیعی غنی شده نظیر زئوپلانت میسر میباشد.
امكان استفاده از ضایعات آلی كشاورزی و یا سوپرجاذبهای مصنوعی علاوه بر اثرات مثبت بر خصوصیات فیزیكی خاكها می تواند گامی اساسی در جلوگیری از اثرات محتمل زیست محیطی ضایعات كشاورزی باشد. سالانه میلیونها تن ضایعات كشاورزی، دامی و شهری در سطح كشور تولید می شود كه می تواند سهمی در تامین ماده آلی خاك داشته باشد، ولی متأسفانه قسمت اعظم آن یا سوزانده شده و یا در گوشهای رها گردیده و موجبات آلودگی محیط زیست را فراهم مینماید (سماوات، 1382). مواد آلی به علت تولید مواد چسبنده و تركیبات با بار منفی سبب به هم چسبیبدن ذرات خاك شده و ساختمان خاك را بهبود میبخشند. بنابراین، مواد آلی سبب افزایش تخلخل خاك، تهویه و نفوذپذیری آب در خاك میشوند (ابراهیمی و همکاران، 1382).
