تمدن بشری با کشاورزی آغاز شد یعنی زمانی که انسانها تصمیم گرفتند به جای آنکه در پی شکار آواره بیابان ها شوند در محلی مناسب از لحاظ آب و هوا سکونت گزینند و زندگی خود را بر پایه نظمی منطقی استوار سازند. وطن انسان در قلمرویی مشخص مستلزم برخورداری از امنیت غذایی بود و بدین ترتیب آدمی راه تازه ای برای تهیه غذای خود یافت و شروع به کشت و زرع نمود. هر چند که مدت های طولانی از کابوس بشر نخستین می گذرد ولی هنوز نیز فقر، قحطی و سوء تغذیه از جمله مشکلات بزرگ انسان قرن علم و تکنولوژی می باشد. رشد بی رویه جمعیت،تخریب منابع طبیعی،آلودگی محیط زیست، سیاست های استعماری قدرت های بزرگ و بی توجهی به ارزش های عالی انسانی همگی دست در دست هم داده و سرنوشتی مبهم را در فراسوی آینده زندگی بشر قرار داده است(کوسیکامکوس ،1999) .در شرایطی که چهره حدود 3/1 از خاک نشینان کره زمین از درد سیلی فقر درهم پیچیده است و حدود 30/0 تا 5/2 میلیارد نفر از مردمان جهان به صورت پنهان و آشکار دچار سوء تغذیه هستند
خرید اینترنتی فایل کامل :
عده ای از انسانها در بعضی از نقاط دنیا به دلیل زیادی ثروت و خوراک به انواع مرضهای خطرناک دچار می گردند و از عالم انسانیت خارج می شوند(مارتینز،1992).در مجموع دانه غلات و حبوبات نزدیک به 3/2 از مواد غذایی مردمان مناطق آسیا و آفریقا را به صورت مستقیم تأمین می کنند.در حالی که در اروپا،آمریکا شمالی،آرژانتین،استرالیا و زلاندونو این نسبت به 3/1 تقلیل پیدا کرده است و این ممالک به صورت غالب از فراورده های دامی استفاده می کنند(راشد محصل و همکاران،1376).کارشناسان و متخصصان کشاورزی اعتقاد دارند که افزایش تولید غذا در جهان از طریق افزایش سطح زیر کشت بیش از این میسر نیست زیرا هر جا که آب و زمین مناسبی وجود داشته، کاشت هم صورت گرفته است(میر هادی،1380).
حتی بعضی از کشورهای مثل هند و چین پا را فراتر نهاده با خشک کردن حاشیه دریاها، زمین قابل کشت ایجاد کرده اند، در کشور های در حال رشد مثل ایران هم زمین های حاصلخیز و قابل کشت فراوانی وجود دارد که در حال حاضر بدون کشت رها شده اند، ولی محدودیت آب، مانع از به زیر کشت در آوردن آنها می شود. لذا با افزایش روز افزون جمعیت در جهان به خصوص در کشورهای در حال رشد، افزایش تولید و تهیه غذای کافی، فقط با افزایش محصول در واحد سطح امکان پذیر است، برای افزایش تولید در واحد سطح راه های زیادی وجود دارد، از طریق تحقیقات به نژادی یا به دست آوردن ارقام پر محصول و سازگار با شرایط آب و هوایی، خاک و محیط های مختلف و تهیه ارقام مقاوم به آفات و بیماری ها و غیره و از طریق تحقیقات به زراعی، با انجام صحیح و به موقع عملیات زراعی و مصرف نوع مطلوب نهاده های کشاورزی از جمله تهیه زمین، تاریخ کاشت ،میزان بذر در هکتار، کیفیت بذر، تعداد بوته در هکتار،میزان و موقع آبیاری، میزان و موقع پخش کود، نوع کود مصرفی، مبارزه با علف های هرز، برنامه تناوب و آیش می توان محصول بیشتری به دست آورد (میر هادی، 1380).
